ავიაბილეთები მილანი, იტალია

საკმარისია აქ რამდენიმე წუთი გაატაროთ, რომ მილანსა და რომს შორის სხვაობა შეიგრძნოთ. ქვეყნის სტუმრებისთვის იტალიის დედაქალაქი თავისი „ძველი“ იერსახის დემონსტრირებას ახდენს, ხოლო მილანი – თანამედროვესი. თითქოს აქ უფრო მეტი მოძრაობაა, მეტი სტილია. ბევრი მიიჩნევს, რომ მილანსა და დანარჩენ იტალიას შორის ისეთივე სხვაობაა, როგორც ნიუ-იორკსა და ზოგადად აშშ-ს შორის. თუმცა არ უნდა იფიქროთ, რომ მილანი უსახო მოფუსფუსე მეგაპოლისია: იგი ძალიან ლამაზი, მწვანე და გამორჩეულია. თუმცა ბევრი იტალიური ქალაქისგან განსხვავებით იგი უმალვე როდი იხსნება: აქ საკმაოდ დიდი დრო უნდა გაატაროთ, გამოიკვლიოთ, შეისწავლოთ, დააგემოვნოთ…

ცნობილი დუომო, ლა სკალა, გალერეა ვიტორიო ემანუელე; დიდებული სასახლეები და ეკლესიები, შესანიშნავი მაღაზიები, მაცდური კაფეები და საკონდიტრო მაღაზიები. ნაცრისფერ, წვიმიან და ნისლიან მილანსაც კი შეუძლია ერთი ნახვით, ცხელი შოკოლადის ერთი ყლუპით, ჭადრების ქვეშ ხუთწუთიანი გასეირნებით შეგაყვაროთ თავი.

როგორ ჩავიდეთ მილანში

მილანის რაიონები

მილანის ისტორიული რაიონები არცთუ ისე დიდია. თავად ცენტრი შიდა წრიულით შემოიფარგლება შუასაუკუნეების კედლების ადგილმდებარეობის მიხედვით (რომლებმაც ჩვენს დრომდე ვერ მოაღწია); მომდევნო „წრე“ – ეს არის ტერიტორია, რომელიც ადრე მე-16 საუკუნის ესპანური კედლებით – „ბასტიონებით“ იყო გარშემორტყმული. ამ ორ ზონაში (Area C) ავტომობილით შესვლისთვის გადასახადია დაწესებული.

თითქმის ყველაფერი, რაც ტურისტს ესაჭიროება, შიდა წრიულშია განთავსებული, რომლის შუაგულში დგას დუომო და ვიტორიო ემანუელე II-ის გალერეა. წრიულის ჩრდილოეთ ნაწილში მდებარეობს ლა სკალა, ბრერას კვარტალი (სამხატვრო გალერეები და მაღაზიები), მონტე-ნაპოლეონე (კიდევ ერთი მოდური კვარტალი), სადგურები მილანი ცენტრალი და პორტა გარიბალდი. სამხრეთითაა – უნივერსიტეტი, ტორე ველასკა, სან-ლორენცო, ძველი არხები „ნოვილი“ უამრავი ბარით. დასავლეთით – სამეცნიერო მუზეუმი სანტ-ამბროჯიოში, ჩრდილო-დასავლეთით – სანტა-მარია-დელე-გრაციე და ვინჩის „საუდუმლო სერობითა“ და კასტელოს ციხით. შიდა წრიულის ფარგლებს გარეთ მდებარეობს რაიონი ტრიენალე „სემპიონეს“ პარკით ჩრდილო-აღმოსავლეთით, რაიონი ჯიარდინი ბაღებითა და ვილა რეალეთი ჩრდილო-დასავლეთით.

რა თქმა უნდა, ფართო მილანი ქვაფენილით მოპირკეთებულ ვიწრო ქუჩებიან რომელიმე შუასაუკუნეების ქალაქს ვერ შეედრება, მაგრამ პრაქტიკულად ყველაფერს, რაც შიდა წრიულში მდებარეობს, ფეხით სეირნობის დროს დაათვალიერებთ.

მილანის ცენტრალური სადგური არქიტექტურული მნიშვნელობით უკვე თავად წარმოადგენს ღირსშესანიშნაობას, რომელიც აუცილებლად უნდა იხილოთ – მაგრამ მხოლოდ დღისით. ღამით ქალაქის ეს რაიონი სულაც არ არის სასიამოვნო, თუმცა სწორედ აქ მდებარეობს საკმაოდ კარგი დაბალფასიანი სასტუმროები და მსხვილი საერთაშორისო ქსელების ბიზნეს-სასტუმროები. სადგურის სამხრეთით ბიზნეს კვარტალი მდებარეობს (ცათამბრჯენები), რომელიც დღისით ძალიან საქმიანი, ღამით კი პრაქტიკულად უკაცრიელია.

პორტა-ნუოვა მილანის მთავარი ბიზნეს-რაიონია. მისი სახელი 1813 წელს აგებულ ნაპოლეონის ტრიუმფალურ თაღს უკავშირდება. ეს თაღი ერთადერთი მეტ-ნაკლებად ძველი ნაგებობაა პორტა-ნუოვაში: დანარჩენი კვარტალი კი 2000-იან წლებში აშენდა და დღესაც ფართოვდება: აქ დაახლოებით 25 ცათამბრჯენი ააშენეს, მათ შორის პირელის კოშკები, იუნიკრედიტი, ლომბარდიის პალაცო, „ვერტიკალ ბოსკო“ და სხვ. პორტა-ნუოვა აერთიანებს იზოლას, ვარეზინეს და პორტა გარიბალდის რაიონებს, და აქ მოხვედრა ძალიან მოსახერხებელია ამ უკანასკნელში მდებარე იმავე სახელწოდების სადგურიდან.

თანამედროვე არქიტექტურისა და ცათამბრჯენების მოყვარულებს ასევე ვურჩევთ შეიარონ რაიონში CityLife. რაიონი ჯერ კიდევ მშენებარეა, მაგრამ აქ უკვე შეგიძლიათ იხილოთ ცნობილი „სწორი“ – Il Dritto, ქვეყნის ერთ-ერთი ყველაზე მაღალი ცათამბრჯენი, „გადაგრეხილი“ – Lo Storto და „მოღუნული“ – Il Curvo. გარდა ამისა, CityLife – ეს არის მილანის ყველაზე დიდი ტერიტორია საავტომობილო მოძრაობის გარეშე (და ერთ-ერთი უდიდესი ევროპის ყველა ქალაქს შორის).

ტრანსპორტი

მილანის საზოგადოებრივი ტრანსპორტის მთელი სისტემა ერთ მთლიან ქსელს წარმოადგენს. ამიტომ აქ ბილეთებიც ერთიანია (სხვათა შორის, საკმაოდ იაფი), მრავალი გადასაჯდომი კვანძია, ხოლო გზა მარტივად ვერ დაგებნევათ. ნებისმიერი ტრანსპორტითა და მიმართულებით 90-წუთიანი მგზავრობის ღირებულება 1,5 ევროა. ულიმიტო 24-საათიანი ბილეთი 4,5 ევრო ღირს, 2-დღიანი კი – 8,25 ევრო. ბილეთებს მეტროს სადგურებში მდებარე ავტომატებში, გაზეთების კიოსკებსა და თამბაქოს ჯიხურებში შეიძენთ. ფასები ვებ-გვერდზე მითითებულია 2018 წლის ოქტომბრის მდგომარეობით.

მეტრო

მილანის მეტროპოლიტენი დღეს 4 ხაზისგან შედგება: წითელი M1, მწვანე M2, ყვითელი M3 და იასამნისფერი M5. ეს არ არის ბეჭდვითი შეცდომა, M4 ხაზი მილანში არ არსებობს. იგი ჯერ კიდევ 2015 წელს უნდა გაეხსნათ, „ექსპო 2015“ საერთაშორისო გამოფენის გახსნისთვის, მაგრამ ფინანსურმა პრობლემებმა შეუშალათ ხელი და ახლა მილანელები მის გახსნას 2022 წლისათვის ელოდებიან. სამაგიეროდ M5 – ქალაქის ყველაზე თანამედროვე ხაზის ყველა მატარებელი სრულიად ავტომატურია და ორივე გზაზე არასაიმედო მემანქანეების გარეშე მოძრაობს.

მეტროპოლიტენი მუშაობს 6:00 საათიდან 24:00 საათამდე (შაბათს 1:00 საათამდე).

ავტობუსი და ტრამვაი

ორივე მათგანი 24 საათის განმავლობაში მოძრაობს. ვაგონში შესვლისას ბილეთი სპეციალურ აპარატში უნდა დააკომპოსტიროთ (წინააღმდეგ შემთხვევაში, დაგაჯარიმებენ). ბილეთი წინასწარ უნდა შეიძინოთ: ვაგონებსა და ავტობუსებში არ იყიდება.

საზოგადოებრივი ტრანსპორტის უფასო ბარათები შეგიძლიათ იპოვოთ „დუომო“ მეტროს სადგურში მდებარე ATM კომპანიის საინფორმაციო ოფისში. სამუშაო საათებია: 7:45-20:15 ორშაბათიდან შაბათის ჩათვლით.

ტაქსი

ისევე როგორც მთელ იტალიაში, მილანში ხელის აწევით ტაქსს ვერ გააჩერებთ -სასტუმროს მისაღებში სთხოვეთ გამოძახება ან თავად დარეკეთ.

კავშირი და Wi-Fi

2012 წელს მილანში დაახლოებით 500 ქალაქის Wi-Fi პუნქტი ამოქმედდა. OpenWifi Milano-ს ქსელში რეგისტრაციის შემდეგ თქვენ ყოველდღიურად 300 მბ-ს ტრაფიკს მიიღებთ, რის შემდეგაც სიჩქარე 192 კბ/წმ-მდე ეცემა. მაგრამ ქსელში რეგისტრაცია არცთუ ისე მარტივია: ამისათვის საჭიროა ID-ის სახით მობილური ტელეფონის ნომერი მიუთითოთ, უცხოური სიმ-ბარათის მქონე მომხმარებლებსაც შეუძლიათ ამის გაკეთება დუომოს მოედანზე ATM-ის წვდომის პუნქტიდან, რომელიც მხოლოდ რამდენიმე საათი მუშაობს დღის განმავლობაში. გარდა ამისა, უფასო Wi-Fi ხელმისაწვდომია სხვადასხვა საზოგადოებრივ ადგილზე: პალაცო მარინო, ბიბლიოთეკებში, ზოგიერთ მუზეუმში.

MilanoCard

MilanoCard – ეს არის ტიპური ფასდაკლების ბარათი ქალაქის სტუმრებისთვის. იგი მფლობელს საშუალებას აძლევს უფასოდ ისარგებლოს საზოგადოებრივი ტრანსპორტით (მეტროთი, ტრამვაით, ავტობუსით, ქალაქის ელექტრომატარებლით), უფასოდ (ან დიდი ფასდაკლებით) ეწვიოს ქალაქის ოცამდე მუზეუმს, ასევე სპეციალური ფასები და შეთავაზებები მიიღოს 500-მდე დაწესებულებაში, მათ შორის რესტორნებში, მაღაზიებში, საგამოფენო და სპორტულ მოედნებზე, საკონცერტო დარბაზებში, ველნეს-კლუბებში და ა.შ.

MilanoCard-ის ყველაზე გავრცელებული სახეობებია – 24-საათიანი (ფასი – 7 ევრო) და 3-დღიანი ბარათი (19 ევრო). ასევე არსებობს გაფართოებული ვარიანტები, როგორიცაა MilanoCard-ს დამატებული ექსკურსია გალერეა ვიტორიო ემანუელეს სახურავზე ან TraMilano (მოიცავს ტურისტული Hop-On — Hop-Off ავტობუსით სარგებლობას, რომელიც მიმოხილვითი მარშრუტით მოძრაობს და ნებისმიერი რაოდენობის ჩასხდომისა და ჩასვლის საშუალებას აძლევს მგზავრებს ნებისმიერ გაჩერებაზე მთელი დღის განმავლობაში).

ბარათის შეძენა წინასწარ შეგიძლიათ საბანკო ბარათით ან PayPal-ის მეშვეობით გადახდით, შემდეგ კი აეროპორტში, რკინიგზის სადგურში ან თქვენს სასტუმროში აიღოთ. MilanoCard ერთ კონკრეტულ პირზე ფორმდება და სხვას ვერ გადაცემთ. 10 წლამდე ასაკის ბავშვები ბარათს უფასოდ იღებენ.

მილანის სასტუმროები

მილანის სასტუმროები ზოგადად უფრო ძვირია, ვიდრე ბევრ სხვა იტალიურ ქალაქში, თუნდაც მსხვილ ქალაქში. თუმცა აქაც შეძლებთ იპოვოთ საკმაოდ დაბალფასიანი ვარიანტები, სასტუმროებიდან დაწყებული კემპინგებითა და ჰოსტელებით დასრულებული. ხრიკი მხოლოდ იმაში მდგომარეობს, რომ მათ ადგილმდებარეობას მიაქციოთ ყურადღება. მაგალითად, უახლოეს (და არცთუ ისე) გარეუბნებში საკმაოდ ღირსეული და მისაღები სასტუმროებია, მაგრამ ასეთ სასტუმროებში მისვლა მხოლოდ იმ შემთხვევაში იქნება მოსახერხებელი, თუ საკუთარი ავტომობილი გყავთ. მაგრამ სწორედ ამ სასტუმროებშია კომფორტული განთავსება, თუ, მაგალითად დილით ბერგამოს აეროპორტში ან ტბებისკენ მიემგზავრებით: ამგვარად, თქვენ მილანის არაპროგნოზირებად საცობებს აიცილებთ თავიდან.

მილანში უხვადაა 2-4 „ვარსკვლავიანი” საშუალო კატეგორიის სასტუმროებიც. პრაქტიკულად ყველა მათგანის ნომერში შედის აბაზანა და ტელევიზორი, მისაღები კი 24 საათი მუშაობს. შედარებით დაბალი ფასებია, მაგალითად, ოთხვარსკვლავიან სასტუმროებში, რაც ხშირად ინტერიერისა და ავეჯის ცვეთით შეიძლება აიხსნას.

ცენტრში საუკეთესო სასტუმროების პოვნას შეძლებთ რესპუბლიკის მოედანზე ან მანცონის ქუჩაზე, თუმცა „ხუთვარსკვლავიანები“ ქალაქის სხვა ადგილებშიც მდებარეობს – მათ შორის მთავარი სადგურების მახლობლად. მართალია, აქაური „ხუთი ვარსკვლავი“ არ არის საუკეთესო არჩევანი: ბევრი მნიშვნელობით რაიონი არცთუ ისე კარგია და აქ განთავსებას აზრი მხოლოდ იმ შემთხვევაში აქვს, თუ თანხის დაზოგვა გსურთ.

შოპინგი

ყველასათვის ცნობილია, რომ მილანი – შოპინგის დედაქალაქია. მაგრამ ეს არ არის ადგილი, სადაც იაფი ტანსაცმლის შეძენას შეძლებთ. ქალაქში თავმოყრილია, სავარაუდოდ, თანამედროვე მსოფლიო მოდის ყველა კანონმდებლის შოუ-რუმები და ბუტიკები, ამიტომ მილანური შოპინგის აზრი – მდიდარ არჩევანსა და საქონლის ნამდვილობაშია.

მაღალი სტილის ტაძრები – კვარტლები კვადრილატერო-დელა-მოდა („მოდური კვადრატი“), რომელიც დუომოს მოედნის უკან იწყება: ქუჩები სპიგა, მონტენაპოლე, ვიტორიო ემანუელე, სანტ-ანდრეა, მანცონი, პორტა ვენეცია. აქ მდებარეობს მსოფლიოში ყველაზე პრესტიჟული ბუტიკები და შოუ-რუმები (D &G, Prada, Gucci, Hermes, Louis Vuitton, Armani, Versace, Cavalli), და აქ ხშირად სალოცავად უფრო მოდიან, ვიდრე საყიდლებზე.

უბრალო მაღაზიებს უფრო გონივრული ფასებით იპოვით კორსო ბუენოს-აირესზე: ეს შეიძლება არ არის ქალაქის მთავარი მოდური მექა, მაგრამ ყველაზე პოპულარული და ყველაზე გრძელი (ერთ-ერთი ყველაზე გრძელი მსოფლიოში) შოპინგ-ზონაა მრავალფეროვანი სავაჭრო ობიექტებით, დიზაინერული ბუტიკებიდან სექონდ-ჰენდის მაღაზიებამდე, ანტიკვარული მაღაზიებიდან ტრენდულ დიზაინერულ ფანკ-მაღაზიებამდე.

ბევრს სმენია მილანის აუთლეტების შესახებ. ამიტომ გთავაზობთ: პირველი „აუთლეტები“ ბუტიკებიდან ორი ნაბიჯის მანძილზე იწყება, სავაჭრო გალერეებსა და პასაჟებში (ხშირად პირველ სართულზე). აქ ნამდვილი ბრენდული ნივთების პოვნა შეგიძლიათ საოცარ ფასად: მაგალითად, Kenzo-ს შარფი, რომელიც Benetton-ის ფასად იყიდება. მართალია, შესაძლებელია, რომ დიზაინერ Kenzo-ს ამ შარფის შექმნისთვის ჯერ კიდევ რცხვენია.

შოპოჰოლიკების ნამდვილი ბრძოლის ველები არა მილანში, არამედ მისგან საკმაოდ შორს მდებარეობს. მაგალითად, ეს არის Fidenza Village და Serravalle Outlet, სადაც ცნობილი ევროპული ბრენდების ტანსაცმელი საბითუმი ფასებად იყიდება.

რა დავაგემოვნოთ

თანამედროვე რიტმის მიუხედავად, მილანი ტრადიციული იტალიური სამზარეულოს ბასტიონად რჩება, სადაც დღემდე ძლიერ ფასობს შინაური პროდუქტები და კერძები. ქალაქისთვის ტიპური კერძებია – მოშუშული ხბოს ხორცი „ოსო ბუკო“ და რიზოტო-ალა-მილანეზე (ქათმის მკერდითა და ზაფრანათი). კიდევ ერთი ცნობილი მილანური კერძია – კოტოლეტა-ალა-მილანეზე, ანუ ხბოს რბილი სუკის კატლეტი. ისევე, როგორც მთელ ჩრდილოეთ იტალიაში, მილანშიც უყვართ პოლენტა სიმინდის ბურღულიდან – თუმცა იგი უფრო სეზონური, ზამთრის კერძია. ხოლო იანვრის დასაწყისში კასუელას რიგი დგება – სავოის კომბოსტოსთან ერთად მოშუშული ღორის ხორცი. და რა თქმა უნდა, შეუძლებელია გვერდი აუაროთ ცნობილ იტალიურ დესერტს: როგორც ყველგან ქვეყანაში, მილანშიც საოცარი ნაყინია.

მილანის კაფე-ბარები და რესტორნები

ძნელია მილანში საჭმელად მოსაწონი ადგილი ვერ იპოვოთ. მიუხედავად ამისა, უმჯობესია გვერდი აუაროთ დუომოს გარშემო მდებარე რესტორნებს: აქ საკვების ხარისხიც არ არის სასურველ დონეზე და ფასებიც მაღალია, თანაც თითქმის ყველგან ანგარიშის თანხას „მომსახურების გადასახადს“ უმატებენ. იგივე ეხება ცენტრალურ სადგურთან მდებარე რესტორნებსაც.

მილანი არ არის ქვეყნის საუკეთესო ადგილი პიცის დასაგემოვნებლად, მაგრამ აქაც საკმაოდ ბევრი კარგი პიცერიაა. საუკეთესო პიცერიების მდებარეობის რაიონებად მიიჩნევა მარგერას ქუჩები, ვერჩელის, ნავილის, ბრერას გამზირები. ქალაქის ჩრდილო-აღმოსავლეთ ნაწილში მდებარეობს კარგი პატარა პიცერიები გრეკოს რაიონში ფულვიო ტესტის ქუჩაზე. ფასები აქ საკმაოდ გონივრულია: პიცა ლუდთან ერთად დაახლოებით 10 ევრო დაგიჯდებათ ერთ პერსონაზე.

მილანში პიცას ხშირად დანა-ჩანგლით მიირთმევენ, თუმცა არავინ გიკრძალავთ ხელებიც გამოიყენოთ, ბევრი კი ერთდროულად ორივენაირად მიირთმევს.

ბოლო წლებში მილანში სულ უფრო გავრცელებულია „ბედნიერი საათები“, რომლებსაც ბარებში 19:00 საათიდან 21:00 საათამდე აწყობენ. ამასთან, მილანელები ზოგადად ბევრს არ სვამენ, ეს საათები კი საშუალებას გაძლევთ არა იმდენად დასალევზე გააკეთოთ დანაზოგი, რამდენადაც დიდ კომპანიაში ურთიერთობით ისიამოვნოთ. „ბედნიერი საათები“ გულისხმობს ფიქსირებულ ფასს ნებისმიერ სასმელზე (დაახლოებით 5-10 ევრო) და უფასო მისაყოლებელს: ზეთისხილი, სალიამი, მწვანე სალათი, ბრინჯი, პური. აპერეტივის სახით მილანში, როგორც წესი, მიირთმევენ პროსეკოს ან კამპარის სოდით.

ამინდი

შემოდგომის მიწურულს მილანში წვიმიანი და ნისლიანი ამინდებია, ზამთარში ამინდი უარესდება, თუმცა შობამდე რამდენიმე კვირით ადრე მილანი ძალიან ლამაზი ხდება. გაზაფხული შემოდგომის მსგავსია, როგორც ამინდის მნიშვნელობით, ისე ზოგადი განწყობით: ქალაქში უფრო სიმშვიდეა, ქუჩაში ნაკლები ხალხია, ატმოსფერო კი უფრო სერიოზული და მშვიდია. ზაფხულობით კი ქალაქში უჩვეულოდ ცხელა და მაღალი ტენიანობაა, ზოგჯერ ხანმოკლე ძლიერი კოკისპირული წვიმებია. ამასთან, აგვისტოში ბევრი მაღაზია და დაწესებულება იკეტება და მოკლე პერიოდით მხოლოდ ტურისტები ავსებენ ქუჩებს. ამგვარად, მილანში ვიზიტისთვის საუკეთესო თვეებად შეიძლება მივიჩნიოთ მარტი-ივნისი და სექტემბერი-ოქტომბერი.